Tuhaf
bir güç savaşı var sanki insanlar arasında.. Gereksiz şekilde acımasız ve
uzlaşmasız...
Kim
sözünü geçirirse, dişini gösterirse kendini dünyanın hâkimi sanıyor. Aslında kendiyle
savaş halinde olanların genel durumu böyle... Bunlar hayatın her alanında
karşılaşabileceğimiz tipler...
Sürekli
gergin bir yüz ifadesiyle dolaşırlar. Olumsuz cümleler dökülür dudaklarından.
Gözleri tıpkı Sauron'unki gibi her şeyi görmek isterken anlamsız bir hırsla
yanar. Etraflarındakilere yaydıkları zehir, bir sarmaşık misali inatla yol alır
damarlarında. Bünyelerine verdikleri zararın farkına varamadıkları yetmezmiş
gibi, başkalarının üzüntüsünden aldıkları zevkle de kendilerinden geçerler.
Herkesi
ve her şeyi istedikleri şekle dönüştürmeye çalışırken, kendileri değişmeye yanaşmazlar
asla. Aksine yarattıkları enkazın üzerine zafer bayrağı dikmeye bayılırlar. Oysa
acınasıdırlar. ANı yakalayamayan, hayatı
sıkıp onun şeklini bozan bu kişilerin daimi sorunu asla bulamayacakları huzuru
ararken duydukları rahatsızlıktır. Bir ilacı yoktur bunların maalesef.
Olmayacaktır da.
Yapılması gereken, kendi yolunda ilerlerken oyunu kuralına göre oynamanın vereceği zorunluluk hissini dizginlemek ve akışına bırakmak belki de…
ve gidişata
güvenmek :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder